Feesten en partijen in Ghana (19 juni - 2 juli)

Ja het is weer een tijdje geleden dat ik er een blog heb uitgestudeerd. Ondertussen ben ik natuurlijk jarig geweest, heb ik mijn laatste interviews afgenomen in Accra en Kumasi. Daarnaast vrienden kunnen opzoeken in Kumasi en hebben we op PCC momenteel de nodige gasten gehad en zijn sommige ook alweer gegaan, waaronder Susanne de Nederlandse vrijwilliger waar ik bijna iedere avond mee op trok. Nu kan ik niet alles vertellen dus zal ik voornamelijk even ingaan op mijn verjaardag, een rondleiding op het ziekenhuis en mijn project.

Mijn verjaardag

Als eerste moet ik hierbij vermelden dat dit de eerste keer is dat ik mijn verjaardag in het buitenland vier. Het was ook weer sinds lange tijd dat ik echt zin had in mijn verjaardag, dat het als een speciale dag aanvoelde en dat ik me ook echt jarig voelde. In Ghana is het gebruikelijk dat je echt je eigen feestje een beetje organiseert. Dit betekende voor mij dat ik voor iedereen op de workshop banana pancakes ging bakken. Dit was natuurlijk een hele happening want voor de meeste betekende dit de eerste keer dat ze pannenkoeken zouden krijgen. Na het koken was het voornamelijk tijd voor veel gezang, gedans en natuurlijk genieten van een flesje frisdrank want dat drink je alleen op momenten dat het feest is. (Zie ook mijn Youtube video voor een kleine impressie: https://www.youtube.com/watch?v=_x2odNaDWm8.) Ze hadden ook nog een verjaardagscadeau voor me geregeld. Een echt traditioneel Ghanees shirt. Schitterend toch!

Een rondleiding door het ziekenhuis

De afgelopen twee weken hebben er bij PCC een prachtige groep Nederlanders gezeten die goed hebben lopen klussen hier. Eentje was er ook een doktor, Menno, en ’s avonds met het eten had hij het erover dat hij wel een keer het mortuarium zou willen bekijken. Ik vertelde hem dat ik verhalen had gehoord van iemand die dat ooit wel eens gedaan had, en dat ik ook wel interesse had om dit een keer te doen. Menno zou hier nog achtereen gaan en de volgende dag vertelde hij dat we met de gehele groep een rondleiding konden krijgen over het ziekenhuis terrein.
Tijdens de rondleiding hebben we echt alles mogen zien. Van de diabetes spreekuren, tot het laboratorium waar we een bloedsample konden bekijken met malaria, tot aan het mortuarium waar we ook nog even een vrieskast in mochten kijken waar twee lijken op elkaar gestapeld lagen, tot aan een operatie waar een kind werd geboren door middel van een keizersnee.
Oftewel een hele bijzondere ervaring dat je zo behulpzaam en met zoveel interesse rondgeleid wordt over het ziekenhuis terrein. Dat zou in Nederland dus nooit kunnen dat je dit even allemaal te zien krijgt in het ziekenhuis en al helemaal niet als je hier geen professionele achtergrond in hebt. Fantastisch om dat allemaal te mogen zien.

Mijn project

Ja mijn project loopt rustig door. Ik heb ondertussen mijn laatste interviews afgenomen waardoor ik me nu volledig op mijn verslag kan focussen. Ik hoop dit allemaal deze week mooi in mijn thesis te kunnen verwerken waardoor ik de eerste versie kan opsturen. In de tijd dat ik dan op feedback wacht kan ik mooi even reizen door Ghana. Even doorbikkelen met schrijven maar dat moet wel goed komen, mits we voldoende elektriciteit momenten hebben.
Daarnaast heb ik met Ameyaw gelukkig een oplossing gevonden voor een nieuwe situatie waarbij hij niet meer afhankelijk is van subsidie vanuit Nederland. Hij heeft hier ook de volste vertrouwen in dat dit gaat werken. We hebben een business model kunnen opstellen waardoor de klanten zelf een tricycle kunnen bekostigen. Ik ben blij dat ik dit in ieder geval heb kunnen bereiken met hem want dat was toch wel de hoofdrede dat ik naar Ghana ging.
Echter is het deze komende tijd nog goed toezien hoe zich dat gaat ontwikkelen. Daarnaast wil ik nog proberen met hem want andere producten van de grond te krijgen waardoor hij ook wat andere producten kan verkopen aan andere soort klanten dan alleen de tricycles. Dit moet denk ik ook wel lukken.

In ieder geval mijn tijd in Ghana gaat weer veel te snel. Ondanks dat ik nog ongeveer anderhalve maand heb, heb ik het gevoel dat dit al bijna het einde is en dat ik veel te weinig tijd heb om alles nog te doen wat ik wil doen. Het belangrijkste nu is dat ik een goede eerste versie van mijn master thesis neerzet want dan valt er in ieder geval nog een grote druk van mijn schouders af. Dan komt echt het einde eraan.

Groetjes iedereen en tot over een maandje over anderhalf/twee,

Sven