Eerste Week
Door: skoster
Blijf op de hoogte en volg Sven
15 December 2011 | Oeganda, Masaka
Beste Iedereen,
Hier dan toch eindelijk mijn eerste bericht vanuit Uganda. Nog even mijn excuses voor jullie voor het lange wachten. In Entebbe had ik geen tijd gehad om naar een Internet Cafe te gaan en op ons project is dat niet mogelijk. Dus ik weet ook nog niet hoeveel berichten ik kan gaan plaatsen vanwege het feit dat ik alleen Internet kan opzoeken als ik in Masaka ben. Volgende twee weekenden zijn de trips naar Lake Buyonie en Murchison Falls waardoor het nog onzeker is of ik tijd heb om internet te vinden.
Maar op de heenweg had ik geluk gehad omdat mijn vlucht naar Istanbul overboekt was en daardoor mijn ticket geupgrade was naar Comfert Class. Lekker in grote leren stoelen zitten. Gelukkig heb ik niet alleen gereisd en kwam ik onderweg wat Be-More vrijwilligers tegen. En het cadeau pakket was ook heel erg welkom we hebben gisteren zo erg genoten van de stroopwafels!!!
Op het vliegveld werden we opgehaald door Jeroen (onze regiocoordinator) en Kim en Steve (local). Ook hadden we Tin nog gezien op het vliegveld hij ging nu even naar Zuid-Afrika maar hij zit ook bij ons op het project en hij was deze week al weer bij ons. Tin is een Amerikaan die nu 10 maanden bij Lwengo zit en in totaal hier 2 jaar gaat verblijven.
Toen we in Entebbe waren probeerde we voordat we naar het Backpackers Hostel gingen nog wat geld te pinnen maar zowel de pinautomaat op het vliegveld als in de stad waren leeg. Uiteindelijk had ik dus om 03:15 uur mijn kamer gevonden in Entebbe.
De volgende dag stond er een uitstapje naar Kampala op de planning. Hier werden we rondgeleid door Steve en zijn naar de down-town market geweest wat erg leuk was om te zien. Tevens zijn we ook naar de toeristische markt geweest waar ik al wat souveniers heb ingeslagen. Wat erg leuk hier was, was dat wat achteraf wat mensen muziek aan het maken waren en kinderen heel leuk aan het dansen waren.
De maandag werd het dan toch echt tijd om naar het project te gaan. Eerst met zijn alle naar Masaka in de bus. Onderweg nog even gestopt op de evenaar wat ook wel bijzonder was. In Masaka bij het backpackers hotel nog even wat uitleg gehad en dan toen echt 's avonds naar Lwengo.
Ik zal maar meteen beginnen hierbij om te vertellen wat we deze week op het project gedaan hebben want om nu alles te vertellen dan ben ik nog uren bezig hier in het Internet cafe.
Deze week stond in het teken van de introductie op het project. We hebben heel veel gezien en al gedaan. Zo hebben we een brandstof besparende oven mee gebouwd voor een familie, de muren gebouwd van een huis en de vloer van de school. Ook zaken als huisbezoeken en gewoon de community verkennen om te zien wat voor projecten er allemaal zijn.
Bij 1 van de 2 home-visits was een oudere vrouw die voor 8 kleinkinderen moest zorgen omdat de rest of in de steek waren gelaten of gestorven aan H.I.V./Aids. Doordat ze een brand had gehad thuis staat nu ook haar dak op instoren en ze kan het niet maken want ze heeft zelf heel weinig kracht omdat ze zelf H.I.V. heeft en niet altijd medicijnen kan halen. Echter ontdekte we hier ook een brandstof besparende oven. Deze was niet geplaatst door de community maar ze had hem zelf proberen te maken toen ze hoorde dat mensen dit deden in de community. Erg goed om te zien dat mensen zelf al dingen gaan overnemen van elkaar.
Meestal zijn we altijd wel druk bezig maar als we 's avonds of 's middags even niks te doen hebben dan is het altijd wel leuk om met de kinderen te spelen. Ze zijn altijd zo blij met alles!
Wel heel raar dat ze continue op je afrennen met Muzungu en aan je zitten en dergelijke. Vandaag had ik 5 kinderen aan mijn arm hangen + nog een hoop om ons heen.
Even een opsomming nu van de rare dingen die ik heb meegemaakt: Mensen blijven je hier bedanken dat je gekomen bent en dat je dingen doet.
Vaak gaan oudere mensen en kinderen op de grond voor je zitten als ze je een hand geven uit respect.
Bij een huis-bezoek kun je niet weggegaan voordat je eerst allemaal bedankjes hebt gekregen en wat eten hebt gekregen om mee te nemen.
Iedere dag heb je hetzelfde ontbijt, middag eten en avondeten. Dit betekent iedere avond Rolex (een soort wrap van ei).
En net onderweg naar Masaka zaten we in een plaatselijke taxi bus. Ter grootte van de taxi-busjes bij ons in Nederland waar maximaal ongeveer 6 a 8 personen in mogen. Wij zaten er nu met 22 mensen in + een kip. En Jeroen ons maar vertellen bij de introductie dat ze heel streng aan letten waren op de maximale capiciteit en dat daarom in de busjes nu niet meer dan 12 mensen meegenomen worden. Dus dat was wel een hele hete trip.
Ik voel me ondertussen meer dan thuis! En als ik niet beter wist dat mijn vliegtuig volgende maand gaat was ik hier gewoon een tijdje blijven wonen.
Maar nu ga ik er toch maar echt een eind aan breien want jullie hebben zo nog wel genoeg te lezen. En dan kan ik gezellig naar het welkomsdiner bij het backpackers hotel in Masaka met de groep. De foto's en alle andere verhalen want dit was de beknopte beschrijving horen jullie wel in Nederland. Ik heb het in ieder geval super naar mijn zin! En ga nog zeker een hoop beleven en doen.
Groetjes vanuit Masaka!
Sven
Hier dan toch eindelijk mijn eerste bericht vanuit Uganda. Nog even mijn excuses voor jullie voor het lange wachten. In Entebbe had ik geen tijd gehad om naar een Internet Cafe te gaan en op ons project is dat niet mogelijk. Dus ik weet ook nog niet hoeveel berichten ik kan gaan plaatsen vanwege het feit dat ik alleen Internet kan opzoeken als ik in Masaka ben. Volgende twee weekenden zijn de trips naar Lake Buyonie en Murchison Falls waardoor het nog onzeker is of ik tijd heb om internet te vinden.
Maar op de heenweg had ik geluk gehad omdat mijn vlucht naar Istanbul overboekt was en daardoor mijn ticket geupgrade was naar Comfert Class. Lekker in grote leren stoelen zitten. Gelukkig heb ik niet alleen gereisd en kwam ik onderweg wat Be-More vrijwilligers tegen. En het cadeau pakket was ook heel erg welkom we hebben gisteren zo erg genoten van de stroopwafels!!!
Op het vliegveld werden we opgehaald door Jeroen (onze regiocoordinator) en Kim en Steve (local). Ook hadden we Tin nog gezien op het vliegveld hij ging nu even naar Zuid-Afrika maar hij zit ook bij ons op het project en hij was deze week al weer bij ons. Tin is een Amerikaan die nu 10 maanden bij Lwengo zit en in totaal hier 2 jaar gaat verblijven.
Toen we in Entebbe waren probeerde we voordat we naar het Backpackers Hostel gingen nog wat geld te pinnen maar zowel de pinautomaat op het vliegveld als in de stad waren leeg. Uiteindelijk had ik dus om 03:15 uur mijn kamer gevonden in Entebbe.
De volgende dag stond er een uitstapje naar Kampala op de planning. Hier werden we rondgeleid door Steve en zijn naar de down-town market geweest wat erg leuk was om te zien. Tevens zijn we ook naar de toeristische markt geweest waar ik al wat souveniers heb ingeslagen. Wat erg leuk hier was, was dat wat achteraf wat mensen muziek aan het maken waren en kinderen heel leuk aan het dansen waren.
De maandag werd het dan toch echt tijd om naar het project te gaan. Eerst met zijn alle naar Masaka in de bus. Onderweg nog even gestopt op de evenaar wat ook wel bijzonder was. In Masaka bij het backpackers hotel nog even wat uitleg gehad en dan toen echt 's avonds naar Lwengo.
Ik zal maar meteen beginnen hierbij om te vertellen wat we deze week op het project gedaan hebben want om nu alles te vertellen dan ben ik nog uren bezig hier in het Internet cafe.
Deze week stond in het teken van de introductie op het project. We hebben heel veel gezien en al gedaan. Zo hebben we een brandstof besparende oven mee gebouwd voor een familie, de muren gebouwd van een huis en de vloer van de school. Ook zaken als huisbezoeken en gewoon de community verkennen om te zien wat voor projecten er allemaal zijn.
Bij 1 van de 2 home-visits was een oudere vrouw die voor 8 kleinkinderen moest zorgen omdat de rest of in de steek waren gelaten of gestorven aan H.I.V./Aids. Doordat ze een brand had gehad thuis staat nu ook haar dak op instoren en ze kan het niet maken want ze heeft zelf heel weinig kracht omdat ze zelf H.I.V. heeft en niet altijd medicijnen kan halen. Echter ontdekte we hier ook een brandstof besparende oven. Deze was niet geplaatst door de community maar ze had hem zelf proberen te maken toen ze hoorde dat mensen dit deden in de community. Erg goed om te zien dat mensen zelf al dingen gaan overnemen van elkaar.
Meestal zijn we altijd wel druk bezig maar als we 's avonds of 's middags even niks te doen hebben dan is het altijd wel leuk om met de kinderen te spelen. Ze zijn altijd zo blij met alles!
Wel heel raar dat ze continue op je afrennen met Muzungu en aan je zitten en dergelijke. Vandaag had ik 5 kinderen aan mijn arm hangen + nog een hoop om ons heen.
Even een opsomming nu van de rare dingen die ik heb meegemaakt: Mensen blijven je hier bedanken dat je gekomen bent en dat je dingen doet.
Vaak gaan oudere mensen en kinderen op de grond voor je zitten als ze je een hand geven uit respect.
Bij een huis-bezoek kun je niet weggegaan voordat je eerst allemaal bedankjes hebt gekregen en wat eten hebt gekregen om mee te nemen.
Iedere dag heb je hetzelfde ontbijt, middag eten en avondeten. Dit betekent iedere avond Rolex (een soort wrap van ei).
En net onderweg naar Masaka zaten we in een plaatselijke taxi bus. Ter grootte van de taxi-busjes bij ons in Nederland waar maximaal ongeveer 6 a 8 personen in mogen. Wij zaten er nu met 22 mensen in + een kip. En Jeroen ons maar vertellen bij de introductie dat ze heel streng aan letten waren op de maximale capiciteit en dat daarom in de busjes nu niet meer dan 12 mensen meegenomen worden. Dus dat was wel een hele hete trip.
Ik voel me ondertussen meer dan thuis! En als ik niet beter wist dat mijn vliegtuig volgende maand gaat was ik hier gewoon een tijdje blijven wonen.
Maar nu ga ik er toch maar echt een eind aan breien want jullie hebben zo nog wel genoeg te lezen. En dan kan ik gezellig naar het welkomsdiner bij het backpackers hotel in Masaka met de groep. De foto's en alle andere verhalen want dit was de beknopte beschrijving horen jullie wel in Nederland. Ik heb het in ieder geval super naar mijn zin! En ga nog zeker een hoop beleven en doen.
Groetjes vanuit Masaka!
Sven
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
