Beautiful Taiwan

Hoi iedereen,

Het is een soort van droevige tijd maar ook een fantastische tijd. Ik heb nog maar twee dagen dat ik hier in Taiwan zit en dan ga ik deze prachtige plek verlaten. Dit maakt me droevig want ik heb vele mooie dingen hier meegemaakt en ik maak nog steeds iedere dag fantastische dingen mee. Echter maakt het me ook gelukkig want ik geniet nu extra intens van alle laatste dingen die ik deze week doe. Als een laatste keer een bordspellen avond, een laatste keer hiken en een laatste keer iets gezelligs doen door naar een arcade te gaan met de Taiwanese studenten en wat Exchange studenten. Over het hiken ben ik best wel een beetje trots. Twee Taiwanese meiden vroegen aan mij of ik nog één keer een laatste hike kon organiseren want dankzij mij zijn ze hiken leuk gaan vinden. Toch wel iets waar je trots op mag zijn vind ik zo.
Echter ik kan het nu wel allemaal gaan hebben in deze blog over deze week waar ik alles voor een laatste keer doe. Dit ga ik alleen niet doen. Vorige week ben ik namelijk Taiwan gaan verkennen door middel van Couchsurfen en ik wil hier mijn verhalen nog over kwijt want wat was dit een fantastische tijd. Deze trips blijven me er altijd aan herinneren waarom ik reizen zo fantastisch vind.

Op zaterdag vertrok ik naar Nantou, hier zou ik blijven slapen bij Sylvia en haar familie. En wat een prachtig gezin heeft ze, twee schattige kinderen die het maar wat fantastisch vinden om mij in huis te hebben en allerlei spelletjes met mij te spelen, en haar man die niet goed Engels kan maar wel van alles van mij wil leren. Op zaterdag hadden ze mij de berg opgenomen om naar een markt te gaan en daar wat pineapple keek te halen en naar blijkbaar een beroemde loopbrug te gaan hier in Taiwan. Het avond programma was echter helemaal fantastisch, we reden namelijk door naar een school. Hier werd een kindervoorstelling gegeven maar dit was wel echt een leuke kindervoorstelling met leuke toneelstukjes, magie shows en dansen. Om een idee te krijgen deze dans vond ik zelf persoonlijk geweldig: https://www.youtube.com/watch?v=fXTRWhdvnp8 Na deze voorstelling bleek wel weer dat ik nu echt meer in het niet toeristische gedeelte van Taiwan zit, veel kinderen wouden al even aandacht krijgen van mij omdat ze nog nooit een buitenlander in ieder geval hier hadden gezien. 's Avonds thuis heb ik met Jonathan (het achtjarige zoontje) zeeslag gespeeld, en heb ik Sylvia en haar man nog wat proberen te helpen met hun plannen voor een trip door Duitsland.

Zondag werd ik in Taichung nog getrakteerd op allerlei lokale ontbijt opties voordat we naar Sun Moon Lake gingen. Dit is een vrij toeristisch gebied en iedereen vertelt je dat je deze plek moet bezoeken. Echter het meer is oké maar in Europa hebben we mooiere plekken. Alleen omdat ik met locals was wisten ze een leuke plek op een berg met een mooie pagoda vanwaar je een goed uitzicht over het meer had. Hier heb ik ook nog wat lopen voetballen met de kids wat natuurlijk ook wel leuk was. 's Avonds had ik de meest simpele dingen voor ze gekookt/gebakken. Namelijk gebakken appels met suiker en kaneel en appelmoes. Ik was verbaasd dat ze zelfs gebakken appel niet kende. Ze eten appels alleen normaal als fruit en doen er verder geen rare kookfratsen mee.

Maandag was een zeer bijzondere dag. Dit was namelijk de dag dat ik weer verder zou gaan reizen. Echter in de ochtend ging ik met Sylvia mee. Hierdoor heb ik in de klas van Joseph een half uur Engelse les gegeven. Oftewel hoofdschouders knie en teen gezongen in het Engels en daarnaast heb ik wat over Nederland vertelt met mijn "geweldige" tekentalenten. Na de Engelse les zijn we naar een andere school gegaan. Deze school is echt in het buitengebied en heeft ook maar 50 leerlingen. Ik heb ze proberen te helpen met wat contacten te leggen met instanties die ze eventueel aan vrijwilligers zouden kunnen helpen. Daarnaast heb ik een rondleiding gekregen van de directeur en heb ik met alle leerlingen een praatje moeten maken zodat ze hun Engels oefenen. Omdat mijn Chinees goed genoeg is om de basis conversaties te verstaan levert dit soms grappige momenten op. Zo geeft een leerling antwoord op de vraag: What is your name? Bù tsjaoi. Oftewel geen naam. Grappig als je dit soort dingen kunt verstaan. Ik heb zelfs nog in de kalligrafie klas wat privé les in kalligrafie gehad van de directeur. Als aandenken heb ik nog chopsticks gekregen.
Als afsluiting van de ochtend ben ik met Sylvia langs ouderen gedaan in het dorp gegaan om te kijken hoe het met ze voorstaat, daarnaast hadden we ze een bloemetje gebracht. Het blijkt wel weer dat reizen ergens goed voor is, in ieder geval om lichaams- en- gebarentaal te leren. We kwamen namelijk aan bij een oudere vrouw die doof is en dus niet meer kan praten. Sylvia verstond ook niet wat ze zei, echter wist ik wel wat ze duidelijk maakte. Het was een inspirerende ochtend geweest al met al.
Na een traktatie op blijkbaar speciale dumplings die alleen in dit dorp te verkrijgen waren was het tijd voor vaarwel. In de avond kwam ik aan in Xinying. Een plaatsje dicht bij Tainan. In Xinyin leerde ik Cien en haar moeder kennen die me al opwachtte op het station. Een warm onthaal was het gevolg en die moeder wou me per se uiteten nemen. Ze bracht me echter naar het meest luxe hot pot restaurant van de hele streek hier geloof ik. In ieder geval was dit heerlijk all you can eat. En beschrijft dit ook wel weer de gastvrijheid hier in Taiwan. Ik was nu 3 dagen op reis en had alleen nog maar geld uitgegeven aan twee busreizen en één treinreis. Bij Cien thuis was het verder ook heel gezellig en het was wel leuk om met een leeftijdsgenoot te praten. Zij was net aan het studeren en wil misschien ook een Exchange semester gaan doen maar dan in Europa dus ze had hier allerlei vragen over.
De volgende dag ben ik samen met Cien, Tainan gaan verkennen. Ondanks dat Tainan wel een paar mooie oude gebouwen heeft en er is een gebied dat vroeger bezet was door de Nederlanders waar nu nog dingen zichtbaar van zijn als Fort Zeelandia, blijft het toch een typische Taiwanese stad. De steden en dorpen hier zien er allemaal hetzelfde uit. Je kunt niet echt een verschil zien tussen al deze plekken. Na een gezellige dag met Cien ging ik door naar Kaohsiung.
In Kaohsiung ontmoette ik mijn laatste host Sun. Het bleek al snel dat dit praten werd met digitale hulpmiddelen want Sun kan eigenlijk zo goed als geen Engels. Dit resulteerde dat hij zijn vragen en zinnen liet zien door middel van Google Translate en als hij mij niet verstond kon ik in zijn telefoon zeggen die het vervolgens vertaalde. Dit was vijf jaar geleden toch echt nog niet mogelijk toen ik aan het reizen was. Sun bracht me echter 's avonds naar het Tree House. Dit was echt een fantastische avond in een art area. Door deze mensen heb ik uiteindelijk besloten om nog een dag langer in Kaohsiung te blijven (https://www.youtube.com/watch?v=h4oGcMqVqmo). Het is moeilijk te beschrijven maar soms ontmoet je gewoon bijzondere mensen in een bijzondere omgeving en daardoor wil je gewoon langer blijven ondanks dat je nog niks verder van de stad hebt gezien.
De volgende dag had Sun aangeboden om mij naar een soort van secret spot te rijden op zijn scooter aan de kust. Vanaf daar had je echt een schitterend uitzicht over de kustlijn en het bleek een soort van geheime plek te zijn. Maar zeer weinig mensen in Kaohsiung wisten van deze plek volgens Sun en de mensen in de Tree House. Naast nog een bezoekje aan een oude Japanse Dojo en een bezoekje aan de haven waar Sun aan het werk is met zijn team/vrienden aan een schitterend graffiti kunstwerk heb ik 's avonds nog wat tijd doorgebracht met de mensen uit het Tree House.
De laatste dag in Kaohsiung ben ik zelf naar de Lotus Pond gegaan. Dit is wel een aparte plek. Bij deze uit de kluiten gewassen vijver staan wat interessante tempels/pagodes. Zo heb je bijvoorbeeld de Dragon and Tiger Pagoda. Dit zijn twee pagodes die naast elkaar staan. Je gaat naar binnen door de bek van de draak. Dan zie je allerlei uitbeeldingen van de verhalen waarbij aan de linker kant een soort van paradijs wordt uitgebeeld en aan de rechter kant een soort van hel. Zo waren er nog meer van dit soort plekken langs de vijver en met het mooie weer was dit wel een goede dagactiviteit voordat ik de bus terug pakte naar Taipei.

Jullie kunnen wel zien dat ik de laatste toch wel goed aan het genieten ben. Zeker door al deze last minute activiteiten. Ik had ook voorgenomen om al te beginnen aan mijn literatuuronderzoek hier echter aan het einde van de rit heb ik hier totaal geen tijd meer voor gehad.

Dan rest me alleen nog maar te zeggen tot snel iedereen. Ondanks dat ik niet weg wil, heb ik ook wel weer zin om iedereen te zien, Carnaval te komen vieren en me op te maken voor het volgende avontuur.

Groetjes,

Sven